Roger H. Charlier, Charles W. Finkl, Agata Krystosyk-Gromadzinska
Journal of Coastal Research 28 (4), 881-890, (1 July 2012) https://doi.org/10.2112/11A-00020.1
KEYWORDS: Eutrophication, bioremediation, socioeconomic impact, Ulva sp., Hudson and Sheboygan rivers, Moervaart and Zierikzee, PAH, PCB
Charlier, R.H.; Finkl, C.W., and Krystosyk-Gromadzinska, A. 2012. Throw it Overboard: A Commentary on Coastal Pollution and Bioremediation.
The belief that rivers and oceans cleaned themselves faded as humanity expanded and wastes took on an ever more diversified character. The pollution of waterways, bays, inlets, and gulfs made many of them unusable for water transport. The solution commonly applied is to dredge, an expensive approach but also one that de facto substitutes land pollution for water pollution. Availability of land is not limitless either. Hence, in situ bioremediation is gathering an increasing number of adepts. Alleviating damages caused by green tides and cleaning up waterways, estuaries, inlets, and bays are continuous coastal and river concerns that have been variously approached. This paper reviews and summarizes several experiments. Treatment of sludge is necessitated, over several decades, by the diminishing space on land to deposit the dredgings, but also by the need to protect human and subsidiarily animal and plant health. Substantial advances have been made in the area of bioremediation including, but not limited to, the hydrological realm. Nevertheless, some frequently occurring compounds remain recalcitrant. Pilot projects have been conducted for some time in the United States and European countries.
La pollution par des marées vertes pose depuis des décennies de sérieux problèmes aux régions côtières, et aussi à des lacs, et ont des impacts économiques—et physiques—négatifs, particulièrement sur le tourisme. Celui-ci souffre aussi fréquemment de la mauvaise qualité de l'eau. La communication se penche sur ces fléaux. Mais il y a plus. Les côtes, golfes, estuaires et voies navigables, parfois réceptacles de boues, sédiments et déchets polluants ne sont plus à même de remplir le rôle de purificateurs et on en est réduit à draguer ces chenaux et plans d'eau afin de pouvoir les utiliser et de protéger la santé. Ce procédé est onéreux et dégage souvent des odeurs nauséabondes; mais, qui plus est, les matériaux dragués ne peuvent, en principe, être déversés en mer et sont déposés sur des espaces terrestres côuteux et qui pourraient être dévolus à des fins autrement utiles. Des démarches nouvelles sont donc indiquées et parmi elles la bioremédiation est prometteuse et conforme aux procédés naturels. L'article la discute, avertit qu'elle n'est pas une solution miracle, que certains composés y résistent, mais que toutefois elle s'est avérée efficace dans de nombreux cas qui géographiquement ont fait la preuve des avantages de la méthode lors d'essais et d'applications entre autres aux Pays-Bas, en Belgique et aux Etats-Unis d'Amérique.
Wraz z postępem opinia, iż rzeki, morza i oceny oczyszczają się same przestała być aktualna. Proces ten ma dużo bardziej złożony charakter. Zanieczyszczenie dróg wodnych, spowodowało, iż wiele z nich nie może być wykorzystywanych do transportu wodnego. Stosowane tradycyjne metody oczyszczania, polegające na usunięciu zanieczyszczeń szlamowych z dna z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu, są drogimi metodami, ponadto nie jest to dobre rozwiązanie, gdyż są one składowane na lądzie, a dostępność obszarów lądowych nie jest nieograniczona. Zagadnienia bioremediacji in situ (w miejscu) gromadzą obecnie rosnącą liczbę ekspertów. W pasie wybrzeży i na rzekach prowadzone są różne działania mające na celu ograniczenie szkód spowodowanych przez “zielone pływy” i inne zanieczyszczenia.
W publikacji dokonano przeglądu i oceny prowadzonych w Europie i USA badań możliwości zastosowania bioremediacji in situ. Oczyszczanie wód ze szlamu jest koniecznością ze względu na ograniczone obszary jego składowania, ale również by chronić życie i zdrowie ludzi, zwierząt i roślin.
Dokonano znaczących postępów w dziedz