Wesley Bicha, Nathan Schiff, Aaron Lancaster, Piyawan Suttiprapan, Theerapan Dokjan, Brian Scheffler
Transactions of the American Entomological Society 148 (2), 201-228, (15 August 2022) https://doi.org/10.3157/061.148.0202
KEYWORDS: Bittacus, Cambodia, COI, distribution records, hangingfly, K2P, Project Tiger, scorpionfly, Vietnam
The first Panorpa was recently discovered in Thailand even though the genus had not been thought to occur south of the Himalaya. We now add a second new species, Panorpa apscisacera n. sp., also from Northern Thailand, which has nearly immaculate pale-yellow wings with only a pronounced stigma. The male has a blunt, vestigial bifid anal horn, and thin, bare ventral parameres. Additionally, we describe Neopanorpa appendicema n. sp. with mesad-curled male hypovalve apices and large, basomesal lobes, a relatively large species, N. inchoata n. sp., with overlapping elliptical hypovalves and incomplete apical bands, N. setosiloba n. sp. with huge bristly lobes on the mesal margin of the male gonostyles, and N. mandangensis n. sp. with a narrow 3rd tergum process extending to the posterior margin of the 4th tergum. Neopanorpa nielseni Byers, 1965, previously known from northern Vietnam and southern China, has recently been discovered in northern Thailand. Bittacus leptocaudus Byers, 1965, known from a lone male has been rediscovered and locality details and photo of the habitat provided. These bring the number of species of Mecoptera occurring in Thailand to 22 (19 Neopanorpa, two Panorpa, and one Bittacus) and the number of Mecoptera species known from Indochina to 56 (48 Neopanorpa, three Panorpa, 4 Bittacus, and one Bicaubittacus). A key to the species of Mecoptera in Thailand with illustrations is provided. DNA was extracted from specimens and the DNA Barcode, mitochondrial cytochrome oxidase I (COI) gene fragment sequenced and analyzed for 19 of the 22 species of Thai Mecoptera. The results are figured as a Neighbor-Joining tree.
แมลงแมงป่องสกุล Panorpa ไม่เคยมีรายงานจากทางตอนใต้ของเทือกเขาฮิมาลายา (Himalaya) มาก่อน จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2562 แมลงแมงป่องสกุลนี้ได้ถูกรายงานเป็นครั้งแรกในประเทศไทย งานวิจัยนี้ได้ค้นพบ แมลงแมงป่องชนิดใหม่ Panorpa apscisacera n. sp. จากภาคเหนือและเป็นชนิดที่สองของประเทศไทย ลักษณะ เด่นของปีกสีเหลืองอ่อนเกือบทั่วปีก มีตาปีก (stigma) ชัดเจน anal horn ในเพศผู้สั้นและแยกเป็นสองแฉกแต่ ไม่ชัดเจน ventral paramere บางและไม่มีขนปกคลุม นอกจากนี้ยังค้นพบแมลงแมงป่องในสกุล Neopanorpa 4 ชนิดใหม่ ได้แก่ ชนิด N. appendicema n. sp. เป็นชนิดที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ ส่วนกลางของ hypovalve ม้วนขด และ basomesal lobe ขนาดใหญ่ ชนิด N. inchoata n. sp. มี hypovalve รูปร่างยาวและวางซ้อนทับ กัน แถบสีที่ปลายปีกไม่สมบูรณ์ ชนิด N. setosiloba n. sp. ในเพศผู้มี bristly lobes ขนาดใหญ่ที่ gonostyles และชนิด N. mandangensis n. sp. ด้านบนของท้องปล้องที่สามมี notal organ เรียวและยื่นยาวไปถึงส่วนท้าย ของปล้องที่สี่ แมลงแมงป่องชนิด N. nielseni Byers, 1965 ถูกค้นพบเป็นครั้งแรกในประเทศไทยจากภาคเหนือ ซึ่งเคยมีรายงานจากภาคเหนือของประเทศเวียดนามและทางตอนใต้ของประเทศจีน และได้มีการค้นพบชนิด Bittacus leptocaudus Byers, 1965 อีกครั้งจากที่เคยรายงานเพศผู้เพียงหนึ่งตัว มีการเพิ่มเติมข้อมูลของพื้นที่ เก็บตัวอย่างและภาพถ่ายในธรรมชาติ การรายงานนี้ทําาให้จําานวนชนิดของแมลงแมงป่องในประเทศไทยเพิ่ม ขึ้นเป็น 22 ชนิด ใน 3 สกุล ได้แก่ สกุล Neopanorpa จําานวน 19 ชนิด สกุล Panorpa จําานวน 2 ชนิด และสกุล Bittacus จําานวน 1 ชนิด และทําาให้ในภูมิภาคอินโดจีน (Indochina) มีจําานวนชนิดเพิ่มขึ้นเป็น 56 ชนิด (สกุล Neopanorpa 48 ชนิด, Panorpa 3 ชนิด, Bittacus 4 ชนิด, และ Bicaubittacus 1 ชนิด) ทั้งนี้ยังได้จัดทําารูปวิธาน และรูปภาพประกอบการระบุชนิดของแมลงแมงป่องในประเทศไทย ทําาการวิเคราะห์ลําาดับยีนของไมโตคอนเด รียในส่ วนของ cytochrome oxidase I (COI) ของแมลงแมงป่ องจ าานวน 19 ชนิด จาก 22 ชนิดของประเทศไทย และรายงานผลโดยใช้ Neighbor Joining tree.
