Over the last century, Türkiye has experienced various phases in its approach to forest management.
Türkiye's current forest policy promotes a transition from old to young forests.
Intensive forestry practices in Türkiye have resulted in alterations to the species composition.
The analysis utilizing technical indicators highlights challenges in realizing multifunctional use.
Policies concentrating solely on timber production must be redirected towards achieving multifunctionality through the utilization of existing technical capabilities.
SUMMARY
In the last 100 years, Türkiye has undergone various phases in forest management. This study systematically evaluated these stages in terms of future forest management, identifying reasons, outcomes, and areas for administrative enhancement relating to past decisions. Results indicate a gradual shift in various forest management policies towards multifunctionality, considering criteria such as naturalness of tree species, machine operation and soil cultivation, but findings also highlight hurdles in ensuring the multifunctional utilization of forests. However, there is a noteworthy trend towards improved integration of conservation and species composition. While accepting technical and technological advancements in forestry, these changes should be factored into future plans, highlighting a revision of conservation policies.
La Turquie est passée par diverses phases dans sa gestion forestière au cours des 100 dernières années. Cette étude a évalué systématiquement ces stades en termes de gestion forestière future, en identifiant les résultats, les fruits, et les points d'amélioration de l'administration jugés nécessaires, en se basant sur les décisions passées. Les résultats indiquent une évolution lente dans plusieurs politiques de gestion forestière vers la multifonction, considérant des critères tels que l'essence naturelle des espèces d'arbres, la culture des sols et l'opération des machines. Toutefois, ces résultats soulignent également les obstacles auxquels l'utilisation multi fonctionnement des forêts fait face. Cependant, un courant notable s'ébauche vers une intégration améliorée de la conservation et de la composition des espèces. Tout en acceptant les avancées technologiques et techniques dans la foresterie, ces changements devraient être pris en compte dans les plans futurs, en soulignant la nécessité d'une révision des politiques de conservation.
Turquía ha pasado en los últimos 100 años por diversas fases en la gestión forestal. Este estudio evaluó sistemáticamente estas etapas en términos de su futura gestión forestal, identificando razones, resultados y áreas de mejora administrativa en relación con decisiones pasadas. Los resultados indican un cambio gradual en diversas políticas de gestión forestal hacia la multifuncionalidad, teniendo en cuenta criterios como lo natural de las especies arbóreas, el funcionamiento de la maquinaria y el cultivo del suelo, pero los hallazgos también ponen de relieve los obstáculos para garantizar la utilización multifuncional de los bosques. Sin embargo, hay una tendencia notable hacia una mejor integración de la conservación y la composición de las especies. Aunque se aceptan los avances técnicos y tecnológicos en la silvicultura, estos cambios deben tenerse en cuenta en los planes futuros, destacando una revisión de las políticas de conservación.
Türkiye, son 100 yılda orman yönetiminde çeşitli aşamalardan geçmiştir. Bu çalışma, gelecekte orman yönetiminin korunmasına ilişkin Türkiye'nin geçtiği aşamaları sistematik olarak değerlendirmeyi, geçmiş kararların nedenleri, sonuçları ve idari iyileştirme alanlarını işaret etmeyi amaçlamaktadır. Bulgular, ormanların çok işlevli kullanımındaki engelleri vurgulamaktadır. Sonuçlar, ağaç türlerinin doğallığı, makine işleme ve toprağın işlenmesi gibi kriterlerin dikkate alındığı çeşitli orman yönetimi politikalarında çok işlevli kullanıma doğru kademeli bir kayma olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte doğanın korunması ve tür kompozisyonunun entegrasyonu konusunda daha yoğun ormancılığa doğru bir eğilim görülmektedir. Uygulanan yönetim stratejilerinde ve tür kompozisyonunda önemli değişiklikler bulunmaktadır. Ormancılıkta artan teknik ve teknolojik gelişmelerle birlikte, bu değişikliklerin gelecek planlara dahil edilmesi ve mevcut teknik kapasitenin de kullanılmasıyla, kereste üretim politikalarının revize edilmesi vasıtasıyla koruma politikalarının yenilenmesi gerekmektedir.
